Mama. Żona. Pedagog. Socjoterapeuta. Instruktor jeździectwa. Sama o sobie mówi tak: “Po rozpoczęciu współpracy w tym pięknym miejscu w Szczytnikach Duchownych, które znam od lat, poprosiłam moje córki o pomoc. Widziana okiem swoich dzieci, gdybym była kolorem, byłabym zielenią – spokojną i wesołą. Gdybym miała być muzyką, byłby to jazz – wprowadza spokój i przyjemną atmosferę. Gdybym miała zamienić się w żywioł, byłaby to woda. Jest czysta, przejrzysta ale czasem działa pod wpływem czynników zewnętrznych. A gdybym miała zostać instrumentem, byłaby to trąbka – bo ma wesoły głos. Jak cię widzą, tak cię piszą 😉 To, co jest bliskie mojemu sercu to konie. Od lat. Zaraz dalej ludzie i praca z nimi, przyroda, dobre jedzonko, wiosna w maju. Chętnie Was poznam. Umiem patrzeć i słuchać. Zapraszam do Przyjaznej Przystani na naukę jeździectwa i być może innych, warsztatowych aktywności fundacji.”
